Im więcej się modlisz, tym bardziej zasługujesz na zbawienie

W Kościele katolickim zaczął się Wielki Post. Pozwólcie więc, że w naszym cyklu podejmiemy temat modlitwy. To dobry czas, aby to zrobić, bo w kościołach właśnie rozpoczynają się nabożeństwa drogi krzyżowej, gorzkich żali oraz wielkopostne rekolekcje.

Modlitewne maratony

Wielu katolików żywi przekonanie, że aby osiągnąć zbawienie trzeba się dużo modlić. Dlatego mnożą praktyki pobożnościowe, przyjmują kolejne „wyzwania” modlitewne, na przykład w formie nowenn, a gdy wyjadą na parafialną pielgrzymkę to chcą, aby od rana do wieczora się modlić. Taki typowy wyjazd pielgrzymkowy składa się z godzinek, czterech części różańca, Mszy św., koronki do Bożego Miłosierdzia oraz śpiewania pieśni kościelnych.

Dla tych, którzy są przyzwyczajeni do takiej ilości różnych pobożnych praktyk to nic szczególnego. Czasem daje się jeszcze słyszeć o jakichś prywatnych dodatkach do całego tego zestawu. Lecz biada temu, kto na taką pielgrzymkę pojedzie, a z modlitwą do tej pory było mu nie po drodze. Zwykle, dla takiej osoby, jest to dawka śmiertelna. Piszę to nieco z przekąsem, ale doskonale pamiętam rozmowy z ludźmi, którzy próbowali zbliżyć się do Boga na typowej parafialnej pielgrzymce… Nie wychodziło to zbyt dobrze.

Trzy przyczyny

Zastanawiałem się kiedyś skąd bierze się takie przekonanie, że im więcej modlitw tym lepiej dla naszego zbawienia. Doszedłem do trzech wniosków.

• Po pierwsze wielu ludzi dużo się modli z lęku przed Bogiem. Boją się, że gdyby przestali się modlić to Bóg ich ukarze. Pamiętam jak kiedyś pewnej osobie, która poprosiła mnie o poradę duchową zasugerowałem, żeby ograniczyła swoje modlitwy tylko do półgodzinnej lektury Pisma Świętego oraz adoracji Najświętszego Sakramentu w kościele. Dodam tylko, że było to ograniczenie jej praktyk modlitewnych o jakieś 90 procent. Osoba ta zgodziła się na moją propozycję, ale nie była w stanie się z niej wywiązać. Na następnym spotkaniu powiedziała, że czuła tak ogromny lęk nie odmawiając wszystkich tych modlitw, które odmawiała do tej pory, że nie była w stanie go pokonać.
• Po drugie wielu ludzi chce nadrobić czas bez modlitwy. Dotyczy to zwłaszcza tych osób, które po jakimś czasie odkryły, że chcą być bliżej Kościoła. Tacy ludzie popadają często w nieuświadomioną chęć nadrobienia straconego czasu. I tutaj przypomina mi się historia pewnego mężczyzny, który przez wiele lat negował potrzebę modlitwy. Po „nawróceniu” (o tym jak ewangelicznie rozumieć nawrócenie pisałem w jednym z wcześniejszych tekstów) odczuwał przymus licznych i częstych praktyk pobożnych, a by on tak silny, że odbił się negatywnie na rodzinie i firmach, które prowadził zainteresowany.
• Po trzecie wielu ludzi przez modlitwę próbuje ukryć to czego się wstydzi. Modlitwa i praktyki pobożne stają się maską, które mają pokazać innym ludziom lepszą rzeczywistość. Mają być rodzajem fasady, za którą kryje się coś krępującego. Ludzie, którzy noszą takie maski są w społeczności chrześcijańskiej nietykalni, bo przecież dużo się modlą. Trudno jest im zwrócić uwagę na niewłaściwą postawę, czy zachowanie, bo przecież dużo się modlą. Niemożliwe jest, aby osoba, która dużo się modli, odpowiadała za rozpad małżeństwa, czy też zaniedbanie dzieci. „Muszę dużo modlić, by inni nie zobaczyli mojej winy, albo rzeczywistości taką jaka ona jest”.

Modlitwa w życiu i nauczaniu Jezusa

Wprawdzie w 1 Liście do Tesaloniczan Paweł wzywa chrześcijan, aby się nieustannie modlili (1 Tes, 5, 17) jednak patrząc na życie Jezusa i jego Apostołów nie widać nieustannej modlitwy w takim rozumieniu jak widza to niektórzy katolicy. Jezus potrafi całe noce spędzać na modlitwie, ale oprócz modlitwy spotyka się też z ludźmi, głosi Dobrą Nowinę czy też zwyczajnie odpoczywa w domu swoich przyjaciół.

Gdy Apostołowie proszą Go, aby nauczył ich modlić się, Ten daje im prostą modlitwę „Ojcze nasz”. Nie namawia też do niezliczonej ilości praktyk modlitewnych. Dla Niego modlitwa jest czymś więcej niż odmawianiem wyuczonych formułek.

Modlitwa a zbawienie

Modlitwa nie jest też sposobem na osiągnięcie zbawienia. Choć ważna i potrzebna w życiu chrześcijanina to jednak nie jest nieodzowna, aby zostać zbawionym. Już widzę zdziwione miny niektórych czytelników tego artykułu, a także złość w oczach innych, ale napiszę jeszcze raz – modlitwa nie jest konieczna do zbawienia, a tym bardziej mnożenie praktyk modlitewnych wcale do zbawienia nie musi przybliżać. Może nawet od niego oddalać.

Ludźmi pobożnymi byli na przykład Faryzeusze. I co? Biada im. Człowiekiem niepobożnym był celnik, który przyszedł by modlić się w świątyni. Ktoś powie: „Ale ten przecież się modlił!”. Prawda, ale nie mnożył praktyk pobożnych, by zasłużyć na zbawienie.

Mam jednak jeszcze inny przykład na poparcie mojej tezy. Pierwszy święty Kościoła, tak zwany Dobry Łotr. Jemu wystarczyło tylko jedno zdanie skierowane do Jezusa i został przyjęty do nieba…

Pomagam ludziom w rozwoju życia chrześcijańskiego w oparciu o Ewangelię. Jeśli szukasz pomocy zapraszam do kontaktu.
Tutaj możesz zapoznać się krótkim opisem tego jak pracuję i ofertą cenową – mentoring.