Bogactwo jest be

Od kilku tygodni rozprawiamy się z szkodliwymi przekonaniami chrześcijan. Dzisiaj czas na kolejne. Jednym z bardzo rozpowszechnionych wśród chrześcijan przekonań jest to, że bogactwo jest niedobre, a ludzie bogaci ze swej natury są źli. O ile protestanci raczej nie mają z tym większego problemu to już katolicy tak. Mam wrażenie, że taki pogląd na pieniądze i majętności jest bardzo rozpowszechniony wśród katolików nad Wisłą.

Spadek po Marksie

Dlaczego Polak-katolik ma w swojej głowie niewspierający paradygmat o tym, że bogactwo jest be? Złożyło się na to wiele czynników. Decydującym jest dziedzictwo komunizmu, które jak trucizna zostało zainstalowane w głowach mieszkańców naszej Ojczyzny. I choć od obalenia komunizmu minęło już trochę czasu to jednak do zupełnego obalenia komunistycznego myślenia będzie musiało upłynąć jeszcze wiele dziesiątków lat. A w tej ideologii bogactwo było (i jest!) uznawane za coś złego. Człowiek bogaty to ktoś, kto musiał nakraść albo dorobić się na nieuczciwych układach, a pieniądze szczęścia nie dają…

Ciasna brama

W sukurs ideologii marksistowskiej przyszło błędne rozumienie Ewangelii. Fragment o tym „łatwiej wielbłądowi jest przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa Bożego” wyrywany jest z kontekstu całej Ewangelii i interpretowany jako potępienie ludzi bogatych. Tymczasem Jezus nie mówi o tym, że bogaci nie dostąpią zbawienia, ale o tym, że serce przywiązane do majętności tego świata może być zamknięte na świat, który czeka po śmierci. Człowiek, który nie potrafi dzielić się tym co posiada, i to niezależnie od tego, czy jest biedny czy bogaty, może mieć problem z przejściem przez bramę życia.

Droga tunika i chusta pogrzebowa

Gdyby Jezus potępiał bogactwo to nie spotykałby się z możnymi tamtego świata i nie ucztował z nimi (zob. Łk 7, 36-50). Z pewnością nie nosiłby też tuniki tkanej od góry do dołu, która była tak atrakcyjnym kąskiem dla żołnierzy, którzy Go ukrzyżowali, że postanowili rzucić o nią losy (por. J 19, 23-24).

Podobnie można patrzeć na całun, którym przykryta była twarz Jezusa w czasie chowania Jego ciała do grobu. Ta część „bielizny pogrzebowej” zrobiona była z bisioru. Był to niezwykle drogi materiał, wyrabiany ręcznie z nici powstających z wydzieliny produkowanej przez niektóre małże. I oczywiście trudno obarczać Chrystusa o to, że chciał by tak drogi materiał był położony na jego twarzy w grobie, to jednak samo odkrycie z czego zrobiona była chusta pogrzebowa pokazuje, że w bliskich relacjach z Mistrzem z Nazaretu musiało być przynajmniej kilka bardzo bogatych osób.

Talent do talentów

I jeszcze jedno. Przypowieść o talentach, którą możemy przeczytać u Mateusza (25, 14-30). Jezus mówi w niej o człowieku, który wybierał się w podróż i powierzył sługom swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden. Gdy wrócił pochwalił tych, którzy pomnożyli jego majątek i zganił tego, który nie zrobił z nim nic.

Wielu ludzi czytając lub słuchając tej przypowieści uważa, że mówi ona o pomnażaniu zdolności. Tymczasem biblijny talent jest grecką jednostką wagi. W starożytności używano talentu jako miary ilości pieniądza. W czasach Jezusa wielkość talentu wynosiła około 34 kg. Przypowieść mówi o srebrze. Jeden talent z przypowieści miał więc wartość około 700 tysięcy złotych (celowo pomijam szczegółowe wyliczenia, bo te można łatwo znaleźć w komentarzach do przypowieści).

Wygląda więc na to, że pierwszy sługa dostał w zarząd 3,5 miliona złotych, drugi 1,4 miliona, a trzeci 700 tysięcy. Po powrocie pana pierwsza kwota wynosiła 17,5 miliona, a druga 2,8. Jak na kogoś kto potępia bogactwo Jezus wymyślił niezłe sumki…

Zrobić użytek z bogactwa

Przesłanie, które płynie z Ewangelii jest takie: żyj w obfitości. Bądź bogaty nie tylko duchem, ale także zasobny w dobra materialne. Pamiętaj, by robić z tego dobry użytek, dzieląc się z tymi, którzy posiadają niewiele. A wtedy brama nie będzie ani za ciasna, ani za mała.

O tym, czy jesteś dobrym czy złym człowiekiem nie decyduje zasobność Twojego portfela ani ilość zer na koncie. Nie bój się więc bogactwa. Zarabiaj, pomnażaj i bogać się, ale dbaj o to, by Twoje serce było otwarte dla innych.

Pomagam ludziom w rozwoju życia chrześcijańskiego w oparciu o Ewangelię. Jeśli szukasz pomocy zapraszam do kontaktu.
Tutaj możesz zapoznać się krótkim opisem tego jak pracuję i ofertą cenową – mentoring.